Αγαπητοί αδελφοί,
Λάβαμε την επιστολή σας και για ακόμη μία φορά σάς ευχαριστούμε που μας βοηθάτε, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε το μικρό μας ιεραποστολικό αγώνα.
Προχθές έλαβα το έμβασμα των 17.000 ευρώ, τα οποία είχατε την καλοσύνη να μου αποστείλετε για την ανόρυξη πέντε πηγαδιών. Τώρα θα επικεντρωθούμε, ώστε να υλοποιήσουμε σύντομα την υπόσχεσή μας, για την οποία θα σας ενημερώσουμε αναλυτικά.
Σήμερα η ορθόδοξη κοινότητα του Μαλάουι έχει πένθος. Είμαστε όλοι λυπημένοι, γιατί έφυγε από κοντά μας ένα πολύ σημαντικό και αγαπητό στέλεχος της Εκκλησίας μας.
Ο νεοφώτιστος ορθόδοξος ιθαγενής αδελφός μας και κατηχητής με φλογερό ιεραποστολικό ζήλο Παύλος δεν είναι πια ανάμεσά μας… Η ψυχή του έφυγε να συναντήσει το Χριστό που τόσο αγάπησε.
Ο Παύλος ήταν υπόδειγμα Ορθόδοξου Χριστιανού. Για αρκετά χρόνια κατηχούσε ορθά τους ιθαγενείς αδελφούς του. Είχε μεγάλο πόθο να μεταδώσει την Ορθοδοξία στη χώρα του και λυπόταν που δεν είναι όλοι οι Μαλαουιανοί Ορθόδοξοι, όπως στην Ελλάδα! Ήταν ένας μικρός θεολόγος! Παρακολούθησε για ένα χρόνο τα σεμινάρια που δίναμε· ερχόταν ανελλιπώς από τους πρώτους και κρατούσε προσεκτικά τις σημειώσεις και κάθε εβδομάδα προμηθευόταν και μετέδιδε τις ορθόδοξες γνώσεις που αντλούσε από τα εβδομαδιαία φυλλάδια που διαθέτουμε στα αγγλικά και στα τσιτσέουα.
Ανάμεσα στους πολλούς που κατήχησε ήταν και ο ιερέας Ιεζεκιήλ (ο πρόσφατα χειροτονημένος ιερέας), που φανερά συγκινημένος τέλεσε τη νεκρώσιμη ακολουθία μαζί με τον ιερέα Νικόδημο.
Ο κεκοιμημένος Παύλος αγάπησε πάρα πολύ το ορθόδοξο προσευχητάριο και το κουβαλούσε συνέχεια μαζί του, νοιώθοντας, όπως έλεγε, ότι είχε ισότιμη αξία με τη Βίβλο. Θαύμαζε τα βαθιά νοήματα που έβγαιναν από τις θεόπνευστες προσευχές του αποδείπνου και των άλλων προσευχών του νυχθημέρου. Προσευχόταν με βαθιά συναίσθηση· γι’ αυτόν το «προσευχητάρι του» ήταν ο καλύτερός του φίλος και επέμενε και προσπαθούσε να διδάξει και μεταδώσει και στους άλλους αυτό το βίωμα.
Στην περιοχή Ντιράντι, ο Πωλ ήταν από τους πρώτους Χριστιανούς που έφτιαξαν ομάδα προσευχής και παρακαλούσαν καθημερινά και «πιεστικά» προς το Θεό να τους χαρίσει Εκκλησία και πράγματι ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους, διότι βρέθηκε και αγοράστηκε ένα περίβλεπτο οικόπεδο στην περιοχή τους, αλλά επίσης βρέθηκε και ο δωρητής που θα κτίσει την εκκλησία στο όνομα του Αγίου Αντωνίου. Έτσι από τη μια η ψυχή του Παύλου πέταξε στον ουρανό και από την άλλη ξεκινάμε να γίνει πραγματικότητα η επιθυμία του και έτσι θα καμαρώνει από ψηλά και θα δοξολογεί το Θεό που άκουσε τις προσευχές του.
Ο αγαπημένος μας Πωλ ακόμη και στον τελευταίο καιρό που ο Θεός τού έστειλε την αρρώστια του (φυματίωση) μας έκανε να θαυμάζουμε πώς σε όλο το διάστημα, περίπου 2 μήνες, που τον στείλαμε στο νοσοκομείο, δεν βαρυγκώμησε ούτε μία φορά· αντ’ αυτού δοξολογούσε! Είχε μια ειρήνη και μια ευχαριστία για όλα. Καθώς έλεγε: «ο Θεός μού έδωσε το κυριότερο δώρο, την ορθή πίστη. Το ένοιωθε αυτό και ήταν βαθιά ευγνώμων παρ’ όλη την υλική φτώχεια του.
Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 51 χρόνων στο νοσοκομείο, στα χέρια της γυναίκας του, μιας ευλαβεστάτης νεοφώτιστης Ορθόδοξης χριστιανής. Η ψυχή του πέταξε ευλαβικά στον Πλάστη.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη νεκρώσιμη ακολουθία του παρευρέθηκαν πολλοί ιθαγενείς, ορθόδοξοι, μη ορθόδοξοι αλλά ακόμη και μουσουλμάνοι, αφού ήταν αγαπητός από όλους. Είχε καταφέρει με την αγάπη και ειρήνη που τον χαρακτήριζε να συμφιλιώνει, να ενώνει και να διδάσκει την αγάπη του Χριστού.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Πωλ αξιώθηκε μέχρι και την τελευταία στιγμή της επίγειας παρουσίας του να φέρει ανθρώπους σε συνάντηση και επαφή με την Ορθόδοξη πίστη και παράδοση που τόσο πίστεψε και αγάπησε.
Και αυτό το λέμε, γιατί πάρα πολύς μη ορθόδοξος κόσμος συγκεντρωμένος στην κηδεία του απόρησε, θαύμασε και εντυπωσιάστηκε με το μεγαλείο, το βάθος και τα νοήματα των ψαλμών και προσευχών της ακολουθίας. Έλεγαν, «πόσο όμορφα λόγια είναι αυτά που έχετε, ποιοι είστε, πού είστε, να έρθούμε να μας κατηχήσετε…». Θαυμαστός ο Θεός, που βρίσκει τρόπους και μας καλεί κοντά Του.
Αιωνία η μνήμη του αδελφού μας Παύλου.
π. Ερμόλαος Ιατρού
