Μέσα από αναρίθμητες δυσκολίες εβλάστησε η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουγκάντα. Αυτό ήδη είναι αναμφισβήτητο γεγονός στις σκέψεις και στην ιστορία του κόσμου. Αδιάφορα με το ανοιχτό θέμα, καθ’ όσον αυτό αφορά τη συστατική σχέση εκάστου των Ορθοδόξων αυτών μελών με τον Τριαδικό Θεό. Γιατί αυτό το ανοικτό θέμα ανήκει στα μυστήρια εκείνα που παραμένουν ακόμη απρόσιτα στην αντικειμενική έρευνα και εμπειρία.
- Όμως μετά την αγωνιώδη αυτή βλάστηση, τι υπολείπεται;
- Τι θα επακολουθήσει;
- Πώς θα συνεχίσει την ύπαρξή της και την επιβίωσή της ανάμεσα στις σύγχρονες παγκόσμιες μεταβολές;
- Πώς θα αυτοσυντηρείται και θα αναπτύσσεται η Εκκλησία αυτή στην Ουγκάντα;
Τέτοια και άλλα παρόμοια ερωτήματα καθιστούν αυτή την περίοδο την πιο κρίσιμη στην ιστορία της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στην Ουγκάντα. Εκτός αυτού, επίσης πρέπει να γίνει συνειδητά παραδεκτό, ότι καθυστέρησε πάρα πολύ το έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στην Ουγκάντα. Οι ιστορικοί οφείλουν να περιγράψουν τους λόγους της καθυστέρησης αυτής προς νουθεσία των επόμενων γενεών. Για μας τώρα τα ερωτήματα αφορούν ζητήματα και προβλήματα που αντιμετωπίζονται στη ζώσα πραγματικότητά μας.
Παρ’ όλες τις αντιθετικές καταστάσεις των γεγονότων, ειδικότερα για την Ουγκάντα πιστεύουμε ότι στην πραγματικότητα εκτυλίσσεται το σχέδιο του Θεού. Δεν παύουμε όμως να ανησυχούμε για την όλη αποστολή μας και μάλιστα για τους φτωχούς ιερείς που υπηρετούν στην Ουγκάντα κατά τον κρίσιμο τούτο καιρό. Γιατί, όταν μπήκαμε απότομα στην οικονομική κρίση, δεν ήταν ώριμο ακόμα το ποίμνιο για να καρποφορεί υλικά, κοινωνικά και πνευματικά αγαθά προς αυτοσυντήρηση και διαιώνιση του έργου. Έτσι, στην Ουγκάντα, οι ιερείς θα πρέπει να καταβάλλουν εξαιρετικές δυνάμεις, ούτως ώστε να συνεχιστεί η ετοιμασία του ποιμνίου προς ωρίμανση και αυτοσυντήρηση. Δηλαδή, εφ’ όσον κατ’ ανάγκη ζούμε στην οικονομική κρίση και το Ορθόδοξο ποίμνιό μας δεν είναι ακόμα ώριμο για σοβαρή παραγωγή και συντήρηση του αποστολικού έργου, το μεγαλύτερο βάρος θα σηκώσουν οι ιερείς, ώσπου να ετοιμασθούν τα σχετικά.
Για την Ουγκάντα, από όλο το πλήρωμα των πιστών, μετά τους ιερείς, άλλη ομάδα που έχει μεγάλη ευθύνη τώρα είναι οι δάσκαλοι και οι κατηχητές. Ενώ οι ιερείς υπηρετούν κυρίως τον κύκλο των ιερών μυστηρίων με βάση τον Ναό, οι δάσκαλοι και κατηχητές υπηρετούν κυρίως τον κύκλο της εκπαίδευσης με βάση το Σχολείο. Προσπαθούμε να το καταστήσουμε σαφές στη συνείδηση όλων, ότι οι ιερείς είναι υπεύθυνοι επίσης για τη ζωή και ευπρεπή λειτουργία των Σχολείων. Οι δάσκαλοι φυσικά δεν θέλουν να το καταλάβουν κατ’ αυτό τον τρόπο. Γιατί βλέπουν τα Σχολεία με περισσότερο συμφέρον από τους Ναούς. Τα Σχολεία είναι κάπως παραγωγικά και αυτοσυντήρητα οικονομικώς. Οι Ναοί δεν έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Το έργο στους Ναούς γίνεται εθελοντικά, με περισσότερη ελευθερία. Το έργο των Σχολείων τελείται με περισσότερη πίεση, κατ’ ανάγκη του κοινωνικού συστήματος. Γι’ αυτό τα Σχολεία τώρα πρέπει να βοηθούν οικονομικώς τους Ναούς, ώσπου οι Ναοί να φθάσουν στο σημείο να βοηθούν τα Σχολεία μελλοντικά. Αυτό θα πραγματοποιηθεί, αφού τα ίδια μέλη-γονείς θα βλέπουν και την πνευματική τους πρόοδο σαν πρώτιστη ανάγκη…
Θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλες ομάδες του ποιμνίου αυτή η διαλεκτική της πιο κρίσιμης περιόδου για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην Ουγκάντα. Αλλά ο Αρχιποιμένας Χριστός έχει τα δικά του σχέδια για την πορεία των πραγμάτων. Ελπίζουμε το καλύτερο.
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
